Η επιδείνωση των συμπτωμάτων της νόσου μπορεί να έχει επίπτωση σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής του ασθενούς. Συχνά τα αρχικά συμπτώματα της αρθρίτιδας αγνοούνται, αλλά σιγά σιγά η φλεγμονή επιδεινώνεται, και δραστηριότητες όπως η βάδιση, η οδήγηση και η ορθοστασία γίνονται όλο και πιο δύσκολες και επώδυνες.
Η χειρουργική επέμβαση της αντικατάστασης της άρθρωσης, που επιστημονικά ονομάζεται "ολική αρθροπλαστική ισχίου", έχει υψηλότατο ποσοστό επιτυχίας. Το πρώτο αντίστοιχο χειρουργείο έλαβε χώρα πάνω από 40 χρόνια πριν. Από τότε πολλά έχουν αλλάξει ως προς την τεχνολογία, τα χρησιμοποιούμενα υλικά και τις χειρουργικές τεχνικές. Σήμερα εκατομμύρια ασθενείς υπόκεινται στην συγκεκριμένη επέμβαση.
Οι πληροφορίες που περιέχονται σε αυτή την ανάρτηση έχουν ως μόνο σκοπό την πληροφόρηση των υποψήφιων ασθενών. Οποιαδήποτε ερώτηση ή αίτηση ενημέρωσης πρέπει να απευθύνεται στον θεράποντα Ορθοπαιδικό. Ποιος έχει ανάγκη ολικής αρθροπλαστικής ισχίου; Η αρθρίτιδα του ισχίου εμφανίζεται συνήθως σε ανθρώπους μέσης ηλικίας ή και μεγαλύτερους. Τα συμπτώματα ποικίλουν από ελαφρά ενόχληση, μέχρι βαθύ πόνο και ακινητοποίηση. Η θεραπεία σκοπεύει στη μείωση του πόνου και τη βελτίωση της κινητοποίησης του ασθενούς. Όπου οι συντηρητικές μέθοδοι αντιμετώπισης χάνουν έδαφος λόγω αδυναμίας βελτίωσης των συμπτωμάτων, εκεί έχει θέση η χειρουργική επέμβαση. Ένας εξειδικευμένος Ορθοπαιδικός Χειρουργός θα συστήσει το κατάλληλο χειρουργείο για την περίπτωση. Ο Χειρουργός θα συζητήσει με τον ασθενή το ιστορικό του, θα μετρήσει το εύρος κίνησης της άρθρωσης και τη μυϊκή δύναμη. Θα παρατηρήσει επίσης τον τρόπο με τον οποίο ο ασθενής κάθεται, σκύβει και γενικώς κινείται. Θα γίνουν ασφαλώς ακτινογραφίες που θα δείξουν την έκταση της βλάβης στην συγκεκριμένη άρθρωση. Η επέμβαση σήμερα είναι μία από τις πλέον ασφαλείς και προβλέψιμες και έχει αλλάξει τη ζωή εκατομμυρίων ασθενών, παρέχοντάς τους την δυνατότητα να επιστρέψουν στις δραστηριότητες που είχαν πριν εμφανιστεί η νόσος. Ελάχιστα επεμβατική ολική αρθροπλαστική ισχίου: Έχουν αναπτυχθεί τα τελευταία χρόνια οι τεχνικές αυτές, που ουσιαστικά μειώνουν το μέγεθος του χειρουργικού τραύματος. Το εξωτερικό μήκος της χειρουργικής τομής μειώθηκε από τα 15-20 στα 7,5-10 εκατοστά. Με αυτή την τεχνική ο Χειρουργός τραυματίζει λιγότερο τα μαλακά μόρια που περιβάλλουν την άρθρωση και οι μύες, οι σύνδεσμοι και οι τένοντες υποβάλλονται σε μικρότερη καταπόνηση και τραυματισμό κατά την διάρκεια του χειρουργείου. Αυτό μεταφράζεται σε λιγότερο μετεγχειρητικό πόνο που οδηγεί στην ταχύτερη μετεγχειρητική αποκατάσταση, δηλαδή γρήγορη έγερση και βάδιση. Σημείωση: Οι χρόνοι αποκατάστασης εξαρτώνται από τη γενικότερη κατάσταση της υγείας του ασθενούς, από την ικανότητά του να ακολουθεί τις οδηγίες που θα του δοθούν, αλλά και από άλλους παράγοντες. Συμπεράσματα: Στα συν της μεθόδου συγκαταλέγονται: 1. Η μείωση του χρόνου παραμονής στο νοσοκομείο. 2. Η γρήγορη κινητοποίηση. 3. Η επιτάχυνση της μετεγχειρητικής αποκατάστασης. 4. Η μικρότερη απώλεια αίματος. 5. Η μείωση του μετεγχειρητικών ουλών. Στα μείον της μεθόδου υπολογίζεται μόνο το κόστος αυτής.
Comments